Congo was een kolonie van België van 1908 tot 1960. De dekolonisatieproces van Congo was van begin 1959 al in zicht, omdat: België al een onafhankelijkheid had ingepland zonder een vaste datum. De koloniale regering wou Congo onafhankelijk maken met overgangsfases die 15 – 20 jaar duurden. Dit werd ondersteund door Maurits Van Hemelrijck, maar de rest van de regering steunde dit idee niet. Hierna nam Maurits Van Hemelrijck ontslag. Het idee werd niet ondersteund, omdat de koloniale administratie steeds een vorm van non-coöperatie zag. Non-coöperatie viel onder het niet betalen van belastingen. Ook was er een spanning dat Congo zou degraderen naar een anarchie. De spanning was vooral te voelen door de Belgische-Congolezen door de versnelde geradicaliseerde ideeën van de inheemse bevolking, voelden de Belgische-Congolezen in de steek gelaten door België.                           

De acties van de radicale Congolezen was vooral rellen starten. De ergste rel was in 4 januari 1959 deze rel vond plaats in Leopoldstad, want de ordediensten hadden dagen nodig om de menigte te kalmeren en ook door het feit dat er talloze doden vielen is deze rel zeer bekend geworden. De ‘relstarters’ waren vooral aanhangers van de Mouvement National Congolais (MNC). De Congolezen kregen voor deze rellen hun eigen democratische verkiezingen maar de winnaars van deze verkiezingen kregen geen verdere inspraak in de politiek. Doordat:  ze geen inspraak kregen in de politiek en omdat op economische gebied  en op sociaalgebied geen ontwikkeling was kregen de radicale Congolese bewegingen meer belang.

De Belgische regering wou bloederige koloniale oorlogen zoals het conflict tussen Frankrijk en Algerije voorkomen. Hierdoor kwamen ze steeds in de nauw om een gelijke onafhankelijkheid te verklaren voor Congo. August De Schryver, vervanger van Maurits Van Hemelrijck, stelde een termijn van vijftal jaren voor. Congo vond dit niet genoeg. Dit was een aanleiding op de rondtafel conferentie in Brussel( januari 1960). Hierbij werden de Congolese leiders uitgenodigd. Patrice Lumumba maakte hier deel uit. Patrice Lumumba werd speciaal voor deze gelegenheid uit de gevangenis gehaalt. De Belgische regering stemde uiteindelijk dus in met de Congolese onafhankelijkheid, maar zorgde er wel voor dat de economische macht in België bleef. Bedrijven mochten kiezen of ze hun hoofdkantoor in Congo of in België zouden vestigen en of ze onder de Belgisch of de Congolese wet vielen. De meeste bedrijven kozen toch België als hoofdkantoor.

Kortom de Congolese dekolonisatieproces ging veel soepeler vergeleken met Indonesië en Algerije. Dit kwam dus vooral omdat België geen oorlog wou.